19 ماهگى

اين  روزها ايپك بی​نهایت مهربون شده و دائم در حال ابراز محبت​ه. از صبح تا شب صد بار دست و پا و صورت من و باباش و اطرافیانی که دوست​شون داره رو بوس می​کنه. بعضی وقت​ها اسباب​بازی​هاش و پتو و وسایل شخصی​ش رو هم بوس می​کنه. صبح که از خواب بیدار می​شه اول من رو بوس می​کنه تا چشم​هام رو باز کنم و به​ش بخندم وقتی خیال​ش راحت شد که بیدار شدم دیگه می​ره دنبال شیطونی​ش ولی تا بیدار نشم از روی تخت تکون نمی​خوره. خیلی این روزها شیطون شده و در عین حال فهمیده​تر. بعضی روزها خیلی آروم و خانومه و بعضی روزها خیلی نق می​زنه و ناراحت​ه. بازی این روزهامون این​ه که من می​شم نی​نی و آروشا می​شه مامان آ و می​خوابم روتخت و پتوی آروشا رو می​ندازم روم و شیشه​ش رو هم می گیرم دستم و می​گم مامان آ آب بده و درست کاهای خودش رو انجام می​دم. جالب​ه اون​قدر مامان بامسئولیتی می​شه که هر چی می​خوام برام میاره؛ نازم می​کنه و بوسم می​کنه و لالایی می​خونه و با این​که سرم رو می​ذارم رو پاهای کوچولوش کوچک​ترین شکایتی نمی​کنه و دوست​م داره. خوش به​حال نوه​ی آینده​م که مامانی به این مهربونی داره. چند روز پیش رفت ناخن​گیرش رو آورد و می​خواست ناخن​هام رو هم بگیره. شانس آوردم نرفت تو دنبال دايپر

اين روزها احساس می​کنم  ايپك خیلی منطقی​تر و فهمیده​تر شده و با توضیح برای کاری که نباید انجام بده می​شه قانع​ش کرد. البته بعضی مواقع هم با جیغ و گریه اون می​خواد ما رو قانع کنه. روزی بیست بار تمام کتاب​هاش رو براش می​خونم و باز دوباره می​ده دستم و می​گه بخون که دیگه زبون​م خشک می​شه و سرم گیج می​ره و می​گم ايپك یه کم مامان استراحت کنه؛ بعد دوباره می​خونم که البته این فرصت رو به​م می​ده؛ بعضی وقت​ها هم اصلاً فرصت نفس کشیدن هم نمی​ده. قبل از خواب بعدازظهر هم دوتایی همه​ی اتاق رو جمع می​کنیم و بعد می​خوابیم. خیلی دوست داره به من کمک کنه و مثلاً وقتی ماشین لباس​شویی تموم می​شه لباس​ها رو کمک​م در میاره و می​ده دونه دونه به من تا آویزون کنم؛ یا وقتی لباس​ها خشک شد با هم جمع می​کنیم. دیگه همه جای خونه رو بررسی کرده و الآن به هیچ کدوم از شکستنی​ها و قاب​عکس​های روی میز قاب عکس و تلویزیون و دی​وی​دی و کابینت و ... دست نمی​زنه و بی​تفاوت از کنارشون رد می​شه. خیلی جالب​ه که خونه​ی بقیه هم اگر رو میزشون پر باشه از بشقاب و میوه و ... اصلاً اهمیت نمی​ده و اگر خوراکی بخواد همون رو فقط برمی​داره. اکثر قاب​عکس​ها و تابلوهای من تو ارتفاع خیلی پایین و نزدیک زمین هستن و ايپك یه مدت روزی ده بار اون​ها رو بر می​داشت و بازی می​کرد ولی الآن دیگه حتی نگاه هم نمی​کنه. به این ترتیب بدون این​که کوچک​ترین تغییری تو دکوراسیون داخلی خونه بدم و وسایل رو جمع کنم و خونه رو مسجد کنم و موکت و فرش اضافه بندازم تونستم ايپك رو به این سن برسونم فقط با حوصله و مواظبت دائمی. از این​که گذاشتم همه​ی وسایل رو لمس کنه و بشناسه و در مواقعی بشکنه و خراب کنه ولی تو خونه​ی خودمون باشه و کاملاً در دسترس​ش خیلی خوشحال​م و این​که ايپك فهمید که این زندگی متعلق به اون هم هست و ما چیزی رو از دست​ش قایم نمی​کنیم. بنابراین الآن در برابرش احساس مسئولیت می​کنه در حدی که دیروز یه کوچولو از شیشه​ش شير ریخت رو زمین سریع اومد من رو صدا کرد و نشون داد و با هم تمیزش کردیم. از همه مهم​تر اینکه فهمید نظم جزئی از خونه​ی ماست چه موقعی که خودمون باشیم و چه مهمون داشته باشیم فرقی نمی​کنه. خلاصه که دیگه حسابی خانوم شده برای خودش.

چقدر پراکنده نوشتم از کجا به کجا رسیدم. کلاً این روزها به سرعت داره می​گذره و حتی به من فرصت ثبت خاطرات​ش رو هم نمی​ده. لحظه​هایی که دیگه تکرار نمی​شن؛ از فکر کردن به این موضوع دل​م می​گیره. ايپك من دیگه نی​نی نیست و راه می​ره و یواش​یواش داره حرف می​زنه و می​باله. ولی با این حال می​دونم که دل​م برای این روزها تنگ می​شه.

كلامات جديد اين ماه

مامانا : مامان

ميتي: بابا

اشي :خرس

دشن: گلشن

جو آ : جوراب

بيا: بده

تاب تاب : كتاب

بي ييم : بريم